Eftir að eiginmaður hennar, bóndinn, tekur eigið líf er Sanjivani ákveðin í að skapa betra líf fyrir sig og börnin sín, en ekkjur í samfélagi hennar eru útskúfaðar. Þegar hún gengur til liðs við umræðuhóp annarra ekkna bænda sem hafa svipt sig lífi, finnur hún styrk í samstöðu, sameiginlegum frásögnum um seiglu. Með nýfengnu sjálfstrausti og stuðning frá þessu óvænta samfélagslega félagsneti brýtur Sanjivani sér leið fram á við.